پراکنش:

این گونه از میگوهای دریایی در خليج فارس و درياي عمان پراكنده است.

زیستگاه:

 ميگوي سرتیز از جمله میگوهای خانواده پنائیده بوده و در آب‌هاي مناطق گرم، دریایی و كم عمق تا عمق 90 متر با كف گل‌آلود زندگي مي‌كند.

مشخصات:

طول بدن ميگوي سفيد حداكثر به 220 ميلي‌‌متر در جنس ماده ومعمولاً به 170 ميلي‌متر مي‌رسد. ميگوهاي بالغ سرتیز از زئوپلانكتون (ذرات ريز جانوري معلق در آب)، لارو نرم‌تنان، كرمها و ميگوهاي ديگر تغذيه مي‌كند. ميگوي سفيد در عمر 15 ماهه خود دو بار در اوايل بهار و اواخر پاييز تخم‌ريزي مي‌كنند. بدن میگو کشیده و دراز و از دو طرف به هم فشرده است، میگو از سه قسمت سر و سینه که به هم چسبیده و متصل می باشد و شکم تشکیل یافته است. قسمت سر و سینه شامل كاسه سنگ يا کاراپاس، روستروم یا خار،‌چشم مرکب، آنتن و آنتنک های کوچک، ‌پاهای حرکتی یا پریوپودها و دهان است ‌که بلافاصله به مری و معده ختم می‌شود. قسمت سر و سینه از نظر غذائی فاقد ارزش است و معمولاً پس از صید از بخش شکمی جدا می گردد.

ارزش غذایی میگو

مصرف میگو تری گلیسیرید خون را کاهش می دهد و بدن را از ابتلا به بیماری های قلبی عروقی محافظت می کند .همچنین میگو یک منبع بسیار عالی از سلنیوم است . با مصرف هر 120 گرم میگو ، 7/81 درصد از نیاز روزانه بدن به این عنصر تامین می شود . شواهد به دست آمده از تحقیقات و آزمایش های انجام شده نشان می دهند که یک رابطه معکوس بین مصرف سلنیوم و شیوع سرطان وجود دارد . شواهدی موجود است که سلنیوم ، DNA را ترمیم کرده و مانع از وارد شدن آسیب به سلول ها می شود . به علاوه از تکثیر سلول های سرطانی نیز جلوگیری کرده و از مرگ سلولی می کاهد . سیستم ایمنی بدن را برای حذف سلول های فرسوده و غیرعادی تحریک می کند .

طعم و طرز پخت:

میگوی سرتیز بسیار خوش طعم بوده و این اندازه مناسب برای طبخ به صورت هواری و میگو پلو می باشد.