تمر هندی چیست؟

تمر هندی که از Tamaria Hindi مشتق شده و به معنای میوه هندی می باشد . تمبر هندی درختی است بلند که منشا آن از هند و آفریقای شمالی بوده است ولی امروزه در بیشتر مناطق گرمسیر دنیا پرورش می یابد . برگهای آن متناوب و مرکب شامل 10 تا 20 جفت برگچه فشرده و نزدیک بهم است . گلهای آن به رنگ زرد مایل به قرمز و به شکل خوشه در انتهای ساقه ظاهر می شود .

میوه آن شبیه باقلا به شکل غلاف و نیام و با کمی خمیدگی است . این غلاف به طول 10 سانتیمتر می باشد که در آن بین 3 تا 10 دانه قرار دارد . رای تهیه تمبر هندی ها میوه ها را شکافته و قسمت گوشت دار آنها را با هسته بیرون آورده و خشک می کنند .

خشک کردن تمبر هندی طرق مختلفی درد و در هر منطقه فرق می کند . مثلا در جزایر آنتیل قسمت گوشت دار آنرا در ظرف بزرگی که دارای شربت غلیظی در حال جوش است وارد می کنند تا شربت در منافذ میوه نفوذ کرده و آنرا حل کند . ترکیبات شیمیایی:قسمت گوشت دار میوه دارای کمی قند و پکتین و همچنین اسید سیتریک ، اسید مالیک ، تارتارات و اسید پتاسیم می باشد . در پوست درخت تمبر هندی مقدری تانن وجود دارد . سرشاخه های جوان و سبز این درخت دارای مقدر زیادی ویتامین های گروه B می باشد.

خواص داروئی: تمبر هندی از نظر طب قدیم ایران سرد و خشک است .

مضرات : تمبر هندی برای ریه و طحال خوب نیست و در اشخاصی که ریه و طحال ضعیف دارند ممکن است تولید اشکال کند . اینگونه اشخاص بهتر است که تمبر هندی را با کتیرا و یا خشخاش بخورند.

فواید تمر هندی:

1)خوردن تمر هندی باعث پائین آمدن تب می شود .

2) به هضم غذا کمک می کند .

3)تمبر هندی خنک کننده بدن است .

4)برای رفع تشنگی مفید است .

5)دل بهم خوردگی و تهوع را برطرف می کند .

6)پوست تمبر هندی قابض ور فع کننده اسهال است .

7)بهترین طریقه استفاده از تمبر هندی این است که این ماده را درآب خیس کنید و سپس آنرا صاف کرده و با نبات بخورید .

8)دم کرده تمبر هندی نیز اثر ملین درد . برای تهیه دم کرده یک قاشق غذا خوری تمبر هندی را با نیم لیتر آب جوش مخلوط کرده و به مدت یک ساعت بگذارید بماند سپس این دم کرده را در طول روز مصرف کنید .

9)تمبر هندی را بپزید و ضماد از آن درست کنید . این ضماد را روی ورم و قسمتهای دردناک بدن بگذارید .

خاصیت تمر هندي

مصرف ميوه هاي ترش در ميان وعده ها کمك بسياري به رفع تشنگي و كاهش حرارت دروني بدن ميكند. تمبر هندي از آن دسته ميوه هاي ترش و سرد بوده كه از اين خاصيت بی بهره نيست.

اين ميوه داراي قند، پروتئين، اسيد سيتريك، اسيد ماليك، ويتامين C، كلسيم، پتاسيم، آهن و مواد فيبري بوده و فاقد ويتامين A، سديم، چربي و كلسترول است. اين ميوه داراي دو نوع ترش و شيرين است و نوعي ميوه هندي محسوب مي شود.

خواص دارويي

– تمبر هندي خنك كننده بدن است و دماي بدن را پايين مي آورد و براي رفع تشنگي خصوصا در فصل گرما موثر است.
– برطرف كننده صفرا بوده و اخلاط شديد و گرم با خوردن تمبر هندي كاهش مي يابد.
– تمبر هندي به دليل آن كه فاقد سديم و سرشار از پتاسيم است فشار خون را پايين آورده، جوش و خروش هاي جلدي و التهاب ناشي از آن را كاهش مي دهد، ضمن آن كه برطرف كننده تنگي نفس (ازگرمي) هم هست.
– چنانچه مايليد غذايي كه مي خوريد زود هضم شود، توصيه مي كنيم مقدار كمي تمبر هندي همراه يا بعد از غذا ميل كنيد.

– اين ميوه داراي ويتامين C و مواد معدني همچون آهن است و براي افراد سيگاري كه ويتامين C بدن آنها بشدت تحليل ميرود موثر است، همچنين ويتامين C موجود در اين ميوه خاصيت آنتياكسيداني داشته و به جذب آهن، ترميم زخمها و حفظ و نگهداري عروق خوني كمك بسياري ميكند.

– تمبر هندي و دمكرده آن خاصيت ملين دارد و چنانچه با آب مخلوط شود ضدنفخ ميشود. براي تهيه دمكرده تمبرهندي بايد چند تكه آن را با كمي آب جوش مخلوط كرده و بگذاريد مدت يك ساعت بماند سپس دمكرده را در طول روز مصرف كنيد. اين دمكرده را در درمان يبوست استفاده ميكنند.
– ضمادي كه از تمبر هندي پخته تهيه ميشود براي تسكين ورم، برطرف كردن سستي عضلات و قسمتهاي دردناك بدن مفيد است.
– اين ميوه به دليل آن كه فاقد چربي و كلسترول ميباشد براي افراد داراي چربي خون مفيد است.

چند توصيه

1- زياد خوردن و افراط در مصرف تمبر هندي باعث زخم روده، سرفه و سنگيني معده ميشود. همچنين براي ريه و طحال خوب نيست و در اشخاصي كه ريه و طحال ضعيفي دارند ممكن است توليد اشكال كند. اين ميوه براي افراد سردمزاج توصيه نمي شود چرا كه زياده روي در مصرف آن ميتواند باعث سستي و ضعف اعصاب شود.

2- تمبر هندي فرآوري شده داراي نمك زياد است كه براي افراد داراي فشار خون بالا توصيه نمي شود.

3- در هنگام خريد اين گونه محصولات خصوصا نوع وارداتي آن حتما به ليبل فارسي كه از طرف وزارت بهداشت، تاريخگذاري و كدگذاري شده است توجه كنيد. غيربهداشتي بودن اين محصول در مصرف كننده ميتواند منجر به بروز دلپيچه، تهوع، تب و در نهايت اسهال خوني شود.